Formacja

Postulat

Po przyjęciu do Zgromadzenia kandydat odbywa przygotowawczy etap formacji nazywany POSTULATEM, który trwa około roku w domu formacyjnym w Górze Kalwarii koło Warszawy. Odbywają go razem zarówno kandydaci na kapłanów, jak i braci. Okres ten ma na celu umożliwienie kandydatowi i Zgromadzeniu wzajemnego poznania się, zapoznania kandydata z naszym stylem życia oraz uświadomienie mu, jak poważne zobowiązanie bierze na siebie, wstępując do nowicjatu.

W trakcie postulatu kandydat do Zgromadzenia kontynuuje proces formacji ludzkiej i chrześcijańskiej, przygląda się życiu zakonników oraz stopniowo pozostawia życie „w świecie”. Nie brakuje również elementów jednoczących postulantów, takich jak: modlitwa, rekreacja, wspólna praca, etc.

W czasie postulatu przewidziane są wyjazdy do domu rodzinnego, np. na święta Bożego Narodzenia. Decyzja należy do księdza moderatora, pod okiem którego kandydaci odbywają postulat. Za zgodą księdza moderatora bracia postulanci mogą korzystać ze środków społecznego przekazu (prasa, telewizja, internet).

Po ukończeniu postulatu bracia składają podania o dopuszczenie do nowicjatu.

Nowicjat

NOWICJAT przygotowuje do złożenia pierwszej profesji zakonnej. Rozpoczyna się 7 września wieczorem i trwa cały rok do złożenia pierwszych ślubów w dniu Święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny 8 września.

Nowicjat jest etapem, na którym kandydat rozpoczyna życie zakonne w naszym Zgromadzeniu. Okres ten pomaga mu głębiej przeanalizować swe powołanie i decyzję służenia Chrystusowi i Kościołowi, zgodnie z duchem Ojców Założyciela i Odnowiciela oraz stwarza mu możliwość bliższego i głębszego poznania stylu życia, jaki jest właściwy duchowi i charakterowi naszego Zgromadzenia.

W czasie nowicjatu, pod okiem prowadzącego go mistrza, nowicjusz otrzymuje możliwość głębszego i osobistego poznania Jezusa Chrystusa oraz podjęcia radykalnego zobowiązania do podążania za Chrystusem w powołaniu mariańskim.

Ponieważ nowicjat jest z założenia czasem intensywnej modlitwy, refleksji i odosobnienia, odbywa się w spokojnym otoczeniu, które sprzyja samotności, przemyśleniom i modlitwie. Nowicjusze zatem mają ograniczoną możliwość korzystania ze środków społecznego przekazu (prasa, telewizja, internet) oraz nie opuszczają domu nowicjackiego poza bardzo ważnymi powodami.

Czas nowicjatu kończy się złożeniem ślubów czystości, ubóstwa i posłuszeństwa na jeden rok.

Seminarium

WYŻSZE SEMINARIUM DUCHOWNE ZGROMADZENIA KSIĘŻY MARIANÓW W LUBLINIE

To tutaj bracia, którzy złożyli swe pierwsze śluby i chcą zostać kapłanami kontynuują swą formację. Ten czas ma przygotować ich do złożenia ślubów wieczystych w Zgromadzeniu i do przyjęcia święceń prezbiteratu. Dzieje się to przez formację seminaryjna i podjęcie studiów, które trwają łącznie 6 lat: 2 lata studiów filozoficznych i 4 lata studiów teologicznych. Podczas studiów przyjmuje się kolejno następujące posługi:

- Lektorat (połączony z obłóczynami, czyli przyjęcie stroju duchownego jakim jest sutanna) – na trzecim roku,

- Akolitat – na czwartym roku studiów,

- Święcenia diakonatu – na piątym roku studiów,

- Święcenia prezbiteriatu – po szóstym roku studiów i uzyskaniu tytułu magistra.

Ukończenie formacji podstawowej, czyli złożenie ślubów wieczystych i przyjęcie święceń, nie oznacza całkowitego zamknięcia procesu formacji zakonnej. Zakonnik dba o swój rozwój przez całe życie. Umożliwiają mu to: rekolekcje, kierownictwo duchowe, życie we wspólnocie oraz czynne zaangażowanie w życie Kościoła.

Kontakt do Seminarium

Wyższe Seminarium Duchowne Zgromadzenia Księży Marianów

ul. Bazylianówka 54 B, 20-144 Lublin

Juniorat

Kandydaci na braci zakonnych, po złożeniu pierwszych ślubów zakonnych, rozpoczynają kolejny etap formacji zwany junioratem.

Etap ten zmierza do złożenia ślubów wieczystych i związania się ze Zgromadzeniem na zawsze. W tym czasie bracia pełnią określone posługi w domu zakonnym. Juniorat odbywa się w Lublinie.

Bracia zakonni mogą, jeśli wyraża taka wolę, nosić strój duchowny – sutannę.

Po złożeniu ślubów wieczystych i ukończeniu junioratu brat zakonny dba o swój rozwój przez całe życie. Umożliwiają mu to: rekolekcje, kierownictwo duchowe, życie we wspólnocie oraz czynne zaangażowanie w życie Kościoła.

BRAT ZAKONNY W ZGROMADZENIU KSIĘŻY MARIANÓW

Członkowie Zgromadzenia Księży Marianów przyjmują z reguły sakrament święceń. Jest też niemała liczba braci zakonnych (w tej chwili około 40), którzy nie są księżmi i są zaproszeni by uczestniczyć w apostolstwie.

Pierwszym zadaniem brata jest wzrastanie w świętości, wierne naśladowanie Chrystusa i całkowite ofiarowywanie Bogu swego życia, by pełnić Jego wolę. Bracia składają, jak wszyscy marianie, śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa oraz są oni pełnoprawnymi członkami wspólnoty zakonnej.

Bracia zakonni uczestniczą także w misji Zgromadzenia: podobnie jak księża, pracują apostolsko i mają wiele możliwości, by realizować swe powołanie.

Z reguły bracia mariańscy są zaangażowani w prace według swych zdolności: niektórzy zajmują się administrowaniem naszymi klasztorami, robią zakupy, zajmują się ogrodem, dbają o sprawy techniczne w naszych domach i kościołach. Inni bracia są zaangażowani w posługę liturgiczną, jak np. praca zakrystiana w Sanktuarium w Licheniu, czy w naszych parafiach. Kilku braci mających właściwe przygotowanie uczy katechezy w szkole, udziela Komunii św. na Mszach i zanosi ją chorym. Jeszcze inni mogą pracować w wydawnictwie i innych dziełach Zgromadzenia. Jeden z naszych braci, po ukończeniu studiów, jest głównym archiwistą i bibliotekarzem w naszym Domu Generalnym w Rzymie. Ostatnio dwóch naszych braci wyjechało do Afryki i jeden na Filipiny, by tam wspomagać misjonarzy. Jeszcze inny brat zakonny jest koordynatorem do spraw współpracy marianów z osobami świeckimi (tzw. Stowarzyszenie Pomocników Mariańskich).

Czym zajmuję się brat zakonny? Wszystko zależy od dobrej woli każdego brata, od osobistych zdolności, wykształcenia oraz od rozeznania i decyzji przełożonych. Bracia zakonni w Zgromadzeniu Marianów mogą nosić sutannę, aczkolwiek nie jest ona obowiązkowa.